4 min. leestijd
Jenny Sendscheid is drie maanden geleden begonnen als beleidsadviseur. ‘Als ik op bezoek ben bij een huurder, dan weet ik waarom ik dit werk doe. Ons beleid moet verschil maken in hun leefwereld.’
'Je moet de praktijk kennen als beleidsadviseur'
Wat is de grootste misvatting die over beleid bestaat?
Dat beleid vanachter een bureau wordt verzonnen. Dat was vroeger misschien zo. Beleidsmakers die in een hok zaten te typen. In mijn ogen werkt dat niet. Je moet de praktijk kennen als beleidsadviseur.
Je werkt hier nu drie maanden. Heb je de praktijk al een beetje leren kennen?
Ik heb inmiddels meegelopen met buurtcoördinatoren, met een verhuurmedewerker, met een collega Onderhoud. Met hen ben ik op bezoek geweest bij huurders. Ik heb een middag bij Incasso gezeten. Bij het KCC heb ik meegeluisterd. Na dit interview zit ik weer bij een urgentiegesprek dat een consulent maatwerk heeft met een woningzoekende.
Daar ben je dus nog niet klaar mee, met de praktijk leren kennen.
Nee, nooit. Dat blijf ik doen. Ik heb feeling nodig met wat er buiten gebeurt. Dat krijg ik ook door bijvoorbeeld de samenwerking op te zoeken met collega’s die veel contacten hebben met externe partijen, zoals de managers maatschappelijke relaties.
Heb je ook al beleid gemaakt?
Ja, ik heb samen met Yannick Dahmen en Esther Buttolo het drugsbeleid van Woonpunt geschreven. Daar leggen we nu de laatste hand aan. Dat was op verzoek van medewerkers die daar dagelijks mee te maken hebben en die graag duidelijkheid wilden.
Was er dan nog helemaal niks over drugsbeleid?
Jawel. Woonpunt heeft in verschillende gemeenten convenanten ondertekend. Er is jurisprudentie en er zijn bepalingen in het huurcontract. Maar het was nog niet eerder in samenhang opgeschreven. Belangrijker dan het beleidsstuk zelf is de uitwerking in de praktijk. Hoe zorg je ervoor dat alles werkt zoals we hebben afgesproken? Voorbeeld: we hebben in het nieuwe drugsbeleid opgenomen dat buurtcoördinatoren meldingen van drugsoverlast op een bepaalde manier in ViewPoint vastleggen. Dat kun je wel bedenken, maar werkt dat ook? Dus voordat het beleid naar het bestuur en MT gaat, en zij er een besluit over nemen, overleg ik met de procesexpert en met I&A over de uitvoerbaarheid. Die mogelijke knelpunten wil ik in beeld hebben. Beleid geeft immers vooral de kaders aan, je moet nadenken over wat het betekent voor de huurders en voor medewerkers.
Je hebt hiervoor jarenlang bij de gemeente Kerkrade gewerkt als beleidsadviseur. Over wat voor beleidsthema’s boog je je daar?
Eén van de zaken waar ik me mee bezighield, was laaggeletterdheid onder inwoners. Dat staat bij alle gemeentes op de agenda, maar de ene gemeente doet alleen het noodzakelijke, de andere gemeente gaat verder. Eerst heb ik in kaart gebracht wat de gemeente al deed. Daarna zijn we in gesprek gegaan met de partijen die met laaggeletterdheid te maken hebben: het welzijnswerk, het onderwijs en de bibliotheek. Op basis van die gesprekken hebben we samen met Stichting ABC, die bestaat uit ervaringsdeskundigen, en de stichting Lezen & Schrijven, de aanpak bedacht.
'Werkt het wel zoals we het bedacht hebben?'
Hoe belangrijk was de input van die ervaringsdeskundigen?
Heel belangrijk. Met die ervaringsdeskundigen ging ik eens per maand in gesprek. Dan nam ik brieven mee. Of teksten die voor folders of flyers bedoeld waren. Dan vroeg ik of het beter kon. In mijn ogen is dat óók beleid maken. Samenwerken, aanhaken bij zaken die al lopen in de organisatie. Vanuit beleid steeds checken of we goed bezig zijn. Werkt het wel zoals we het bedacht hebben?
Je bent gepassioneerd over je werk. Wilde je altijd al beleidsadviseur worden?
Nee, ik heb sociaaljuridische dienstverlening gestudeerd. Mijn eerste baan was als re-integratie consulente. Na een tijdje kwam ik erachter dat ik het bredere plaatje interessanter vond. Maatschappelijke vraagstukken en interne ontwikkelingen omzetten in beleid.
Heb je nog iets van je oude werk als re-integratie consulente meegenomen in je werk als beleidsadviseur?
Ja, altijd binnen de mogelijkheden zoeken, in plaats van kijken wat op basis van de regels niet kan.
Je bent nu bezig met het drugsbeleid. Met welke beleidsthema’s ga je hierna aan de slag?
Op de iets langere termijn gaan we samen kijken naar wat we als Woonpunt kunnen doen om huurders nog meer in hun kracht te zetten. Daarmee bedoel ik: als Woonpunt voorzien wij in een belangrijke levensbehoefte van mensen. Dat geeft ons een bijzondere positie om een verschil te maken in hun levens. Kunnen we onze positie nog op andere manieren gebruiken om mensen meer regie te geven over hun eigen leven? Dat hangt ook samen met het vergroten van de betrokkenheid van huurders bij hun buurt. Daar is een paraplubegrip voor: positieve gezondheid. In mijn vorige baan bij de gemeente had ik daar ook veel mee te maken.
Op de korte termijn ga ik aan de slag met het vergoedingenbeleid. Dat gaat over de vergoedingen die huurders krijgen bij sloop en renovatie. Het oude beleid blijkt in de praktijk tot onduidelijkheden en onwenselijke situaties te leiden. Dat signaal komt van de medewerkers zelf, dus dat is superpositief. Ik ga ook het mutatiebeleid updaten, inclusief het ZAV-beleid.
'Je moet beleid wel blijven updaten'
Gaat dat ZAV-beleid weer helemaal op de schop?
Dat is niet gezegd, maar je moet beleid wel blijven updaten. Dat is een continu proces. Beleid is niet iets dat hier start en daar stopt. Je maakt beleid, dan check je of het ook werkt zoals je het bedoeld hebt. Wat komen we tegen in de praktijk? Zijn er knelpunten? Is de wereld om ons heen in de tussentijd veranderd? Vraagt de buitenwacht inmiddels iets anders? Zijn wetten en regels nog wel hetzelfde? Met de input die je ophaalt, pas je het beleid weer aan. Je begint echt niet bij elk onderwerp steeds bij nul.
Wat is binnen dat proces van continu aanpassen het belangrijkste?
Dat je voor ogen houdt voor wie je het beleid hebt gemaakt, wat de bedoeling was. Dat betekent ook dat je kunt afwijken van het beleid als dat nodig is. Zolang je het maar gemotiveerd doet. Stel jezelf de vraag: waarom doen we dit eigenlijk? Daarom blijf ik ook met collega’s meelopen in de praktijk. Als ik op bezoek ben bij een huurder, dan weet ik waarom ik dit werk doe. Ons beleid moet verschil maken in hun leefwereld. Dat is toch een mooi vak?
Go Jenny!
gelezen
