5 min. leestijd
Bij Woonpunt zien we zo nu en dan collega's vertrekken. Het is afhankelijk van de wensen van de collega die vertrekt, hoe hierover wordt gecommuniceerd. De een stuurt een mailtje, de ander vertrekt met stille trom via de achterdeur. In dat laatste geval, levert dat soms vragen op bij de achterblijvers. In dit artikel vertellen vijf medewerkers openhartig over hun vertrek.
'Ik neem met een goed gevoel afscheid'
Bert Geertsema
‘Ik begon in 1987 bij de toenmalige woningstichting Hoensbroek. Een heel andere tijd. We hadden toen maar iets van drieduizend verhuureenheden. Nu zijn het er achttienduizend. Ik liep toen met een pieper rond. Als ik gepiept werd, moest ik snel een telefoon zien te vinden. Nu leven we in het tijdperk van computers. Efficiënt, maar niet altijd even vriendelijk. Ik hoor liever een stem aan de lijn dan dat ik een kort mailtje lees. Klanten zijn in die jaren ook veranderd. Ze zijn mondiger geworden. De agressie is ook toegenomen. Zelf heb ik gelukkig geen extreme dingen meegemaakt. Af en toe een mopperende klant, maar ik stap ook wel eens met het verkeerde been uit bed. Vorig jaar heb ik een hartinfarct gekregen, waarna ik een jaar ziek heb thuis gezeten. Ik ga nu tien maanden eerder met pensioen, omdat ik vanwege corona toch mijn werk niet meer kan doen. Ik behoor tot de risicocategorie. Ik neem met een goed gevoel afscheid. Ik ben nooit met tegenzin komen werken en heb altijd een goed salaris gekregen. Woonpunt is op de goede weg, maar ik hoop dat het besef blijft dat het om mensen draait: klanten en medewerkers. De laatste jaren is men dat nog wel eens uit het oog verloren. Als ze dat voor ogen houden, komt het goed.’
'Het deed me goed dat zij erkenden dat Woonpunt steken had laten vallen'
Fara Pourjahedi
‘Op 1 maart begin ik bij ORGfit. Dat was wel bijzonder, hoe het is gelopen. Ik was uitgenodigd voor een oriënterend gesprek, zodat ik een beeld kon vormen van hoe een consultancybureau werkt en of dat bij me past. Ik had mijn zinnen al op een andere baan gezet, maar toen ik dat gesprek bij ORGfit had, voelde ik meteen een klik. De klik was wederzijds, dus kreeg ik een baan aangeboden. Wat de doorslag gaf, is hun filosofie. ORGfit zet sterk in op ontwikkeling en groei van talent. Daar hebben ze als werkgever ook prijzen voor gekregen. Dat past bij mij. Een eerdere optie voor een functie binnen Woonpunt heb ik afgeslagen. Dan koos ik voor zekerheid, in plaats van mijn ambitie. Toen mijn baan bij Woonpunt ophield, ben ik wel verdrietig geweest. Niet omdat de functie werd geschrapt – dat soort dingen gebeuren – maar om het feit dat ik lang geen aansturing heb gehad. Hoe spannend ook, ik heb daar toch iets van gezegd tegen Anita en Ton. Het deed me goed dat zij erkenden dat Woonpunt steken had laten vallen. Gelukkig waren er de afgelopen tijd collega’s, zoals Richard Duijzings en Esther Buttolo, van wie ik dat leiderschap wel heb ervaren. Leiderschap heeft niets te maken met je functie. Het gaat er bijvoorbeeld om of je anderen in hun kracht zet en of je goede feedback geeft en ontvangt. Daardoor kijk ik met plezier terug naar de afgelopen paar maanden. Nu ik het toch over feedback geven heb: voor de toekomst gun ik het MT om zich vaker kwetsbaar op te stellen en het gedrag te laten zien dat overeenkomt met de visie van Woonpunt. Ik sluit deze zeven jaar bij Woonpunt fijn af. Met een goed gevulde rugzak ga ik de toekomst tegemoet.’
'Dat maakte de keuze om weg te gaan wel moeilijk'
Amanda Crombach
‘Ik ben overweldigd door de mooie reacties van heel veel collega’s toen ik vertelde dat ik een andere baan had. Door het nieuwe kantoor, waarvan ik dik twee jaar geleden projectleider was, heb ik nu zoveel leuke contacten met collega’s van andere teams. De nieuwe inrichting heeft iedereen zoveel dichter bij elkaar gebracht waardoor de communicatie over zaken makkelijker is geworden. Daar ben ik echt trots op. Dat maakte de keuze om weg te gaan wel moeilijk.
Waarom dan toch Woonpunt verlaten? Eigenlijk vooral omdat ik mijn ambities niet kwijt kan binnen de ontwikkeling van de vastgoedsturing zoals het MT die heeft ingezet. Wat ik jammer vind, is dat mij ook niet gevraagd is hoe ik mijn eigen rol in de toekomst zag. Ik had daar graag mijn visie op gegeven. De functie van assetmanager wordt in de nieuwe situatie smaller. Dat past niet bij mij, ik was altijd een vraagbaak voor veel zaken. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een baan buiten Woonpunt, waarin ik dat wel vond.
Ik heb dertien geweldige jaren bij Woonpunt gehad met leuke mensen om me heen. Ik heb veel mooie en verschillende dingen mogen doen. Van het ontwikkelen van maatschappelijk vastgoed tot de wijkenaanpak. Van het meedenken over de portefeuillestrategie tot het maken van strategiekeuzes voor onze complexen. Met in elke functie heel veel vrijheid. In mijn nieuwe baan als manager vastgoed bij De Zorggroep komen al deze ervaringen goed van pas.
Voor mijn collega’s bij Woonpunt wens ik dat de rust terugkeert, dat het MT dicht op de werkvloer zit, dat iedereen dicht bij zichzelf kan blijven en dat het gemopper niet meer nodig is. Woonpunt zit in mijn hart.’
'Mijn collega’s ga ik zeker missen'
Suzanne Smeijsters
‘Mijn man en ik zijn eigenaar geworden van een garagebedrijf. Hij werkt daar al twintig jaar en het was altijd de bedoeling dat hij de zaak zou overnemen. De vraag was of ik dan de kantoorwerkzaamheden voor mijn rekening ging nemen, zoals administratie, personeel en klantcontacten. Ik heb daar lang over nagedacht, want ik heb het bij Woonpunt ook erg naar mijn zin, vooral in ons superleuke team. Als ik zou blijven, zouden we voor de garage iemand moeten aannemen om het kantoorwerk te doen. Maar word ik daar gelukkig van? Kans is groot dat ik me er toch mee ga bemoeien. Dat heeft uiteindelijk de doorslag gegeven. Plus het feit dat het een ideale combinatie is met de opvoeding van de kinderen. Het werk bij Woonpunt heeft me echt gevormd. Ik kwam uit een beschermd dorpsleven en kon me niet voorstellen dat er mensen zijn die zulke problemen hebben als sommige van onze bewoners. Wat dat betreft heb ik veel geleerd. Overigens blijf ik een klein beetje verhuurder, want boven het garagebedrijf zijn twee appartementen die we verhuren. Mijn collega’s ga ik zeker missen, al vind ik de familiesfeer binnen Woonpunt wel afgenomen de laatste jaren. Hopelijk kom ik jullie allemaal nog eens tegen, misschien wel bij AutoFirst Garage Olympia in Valkenburg.’
'Moet wel zeggen dat ik teleurgesteld ben in de manier waarop met mijn afscheid is omgegaan'
Natascha Mellaart
‘Na 31 jaar neem ik afscheid van Woonpunt. Ik ben na mijn stage gevraagd om hier te komen werken en heb verschillende functies gehad: huuradministratie, crediteuren, geholpen met de verkopen. De laatste jaren zat ik bij crediteuren en daar vond ik mijn werkplezier niet meer. Ik werkte parttime en miste daardoor afspraken en veranderingen. Daarbij speelde ook mijn privésituatie mee. Mijn man werkt in Dubai en ik kocht veel verlof zodat ik vaak op en neer kon vliegen. Daardoor miste ik nog meer. Nu heb ik de vrijheid om de helft van de maand in Dubai te zijn. De rest van de tijd werk ik als nagelstyliste, als de coronamaatregelen het toelaten. Ik schilder ook, doe een opleiding tot visagiste en leer wenkbrauwen en haar stylen. Je kunt mijn werk volgen op de Instagrampagina @by.najoe. Moet wel zeggen dat ik teleurgesteld ben in de manier waarop met mijn afscheid is omgegaan. Nadat ik mijn vertrek had aangekondigd bij teamleidster Jessica, heb ik van mijn manager nooit meer iets gehoord. Dan laat je toch wel een steek vallen. Van collega’s kreeg ik superleuke reacties, zelfs van mensen van Onderhoud, die me bedankten voor de samenwerking. Ik gun Woonpunt dat het MT goed leert luisteren naar de mensen op de werkvloer en oprechte aandacht voor hen heeft.’
Go Bert! Go Fara! Go Suzanne!
Go Natascha! Go Amanda!
gelezen
