In deze rubriek gaat een DT-lid onder het genot van een kop koffie in gesprek met een medewerker over wat hen binnen en buiten Woonpunt opvalt. Deze keer Kelly Regterschot en Biljana Djakovic, consulent verhuur.

Biljana: Zeker. Ik ben ooit begonnen als stagiaire en toen ik eerder klaar was met mijn scriptie, zei mijn stagebegeleider: Ga maar naar huis. Maar dat wilde ik niet. Ik wilde gewoon net als iedereen tot vijf uur hier zijn. Ik zag het als een kans om ervaring op te doen. Op verschillende plekken heb ik toen meegelopen, van de postkamer tot de balie en team Verhuur. Toen iemand bij Verhuur ziek werd, mocht ik invallen. Dat beviel van beide kanten heel goed. In de afgelopen dertien jaar heb ik verschillende functies gehad. Het enige dat niet bij mij paste was incasso. Je bent dan de hele dag slecht nieuws aan het brengen.

Kelly: Je bent dus altijd op zoek naar uitdagingen.

Biljana: Absoluut. Tot mijn pensioen alleen maar woningen verhuren, dat vind ik saai. Daarom neem ik ook graag deel aan projecten, zoals nu de commissie beeldkwaliteit. En daarvoor het verhuurproces 2.0. Dat soort uitdagingen heb ik wel nodig om het spannend te houden.

Kelly: En wie ben je thuis?

Biljana: Ik ben 21 jaar samen met mijn partner en heb een zoontje van elf die bij Roda JC gaat keepen. Hij is daarvoor gescout. Daar ben ik zo trots op. Ik ben een echte voetbalmama.

Kelly: Dat is ook de droom van mijn jongste, om ooit bij Roda te voetballen. Hij speelt bij UoW02. Mijn man Anton traint het elftal. Toen hij de training een keer niet op tijd kon beginnen, nam ik het van me over. Daar waren die kids niet blij mee. Er ging een zucht van verlichting door het elftal toen Anton uiteindelijk verscheen [lacht].

Biljana: Hou oud zijn jouw kinderen?

Kelly: Tien en acht. De oudste gaat al naar groep 8. Spannende tijd.

Biljana: Ging jij vroeger elke dag op en neer naar Den Haag toen je in de Tweede Kamer zat?

Kelly: Nee, ik ging op maandag naar Den Haag en dan kwam ik donderdag of vrijdag weer thuis. Ontbijten deden we elke dag samen, via Facetime. Het ging allemaal wel, maar het was soms best lastig. De kinderen begrepen gewoon niet waarom mama nog een tweede huis had waar ze de helft van de week was. Maar er waren ook leuke kanten aan. Ze vonden het toch heel wat dat mama Mark Rutte kende.

Hoe kijk jij als relatieve oudgediende binnen Woonpunt naar al die nieuwe mensen die binnenkomen?

Biljana: Dat is hard nodig. Er zijn de afgelopen jaren veel mensen weggegaan en functies verdwenen. Dus je moet dan ook nieuwe mensen aan je weten te binden, vooral in deze arbeidsmarkt. Al die nieuwe mensen brengen ook nieuwe inzichten. Het zorgt voor nieuwe ontwikkelingen binnen Woonpunt en dat is goed. We moeten vooruit.

Kelly: Je bent bij Woonpunt als nieuweling ook wel heel snel onderdeel van de groep.

Biljana: Ja, uiteindelijk is het ook fijn als je iedereen kent. Dat werkt toch fijner samen. Dat vond ik ook zo vervelend aan die coronatijd. Dat was echt een depri tijd voor mij.

Kelly: Nu het voorbij is, zie je dat mensen dingen willen inhalen die ze gemist hebben. Maar het heeft ook geleid tot een nieuwe manier van werken.

Biljana: Dat wilde ik net zeggen, want ik ben niet meer gewend aan al die drukte om me heen. Ik ben van mezelf al druk genoeg. Er zijn te veel prikkels hier op kantoor. Ik zou hier niet acht uur kunnen werken.

Kelly: Dat is de winst van corona, dat we weten dat dat ook niet hoeft. We hebben gezien dat het anders kan. Ik probeer elke woensdag thuis te werken, zodat ik in elk geval één dag rustig alles kan wegwerken. Want als ik hier op kantoor van de koffieautomaat naar een vergadering loop, heb ik onderweg alweer zo drie nieuwe gesprekken gevoerd. Dat is nuttig, maar soms wil je ook rustig werken.

Biljana: Jouw functie lijkt me heel pittig, met wat er nu speelt in Versiliënbosch en de Kastelenbuurt.

Kelly: Dit is precies waarom ik hier wilde komen werken. Om in dit soort wijken het verschil te kunnen maken, samen met al die collega’s die daar ook aan de slag zijn.

Biljana: Ik ken die buurt. De afgelopen jaren zijn die bewoners ook wel aan het lijntje gehouden. Ze willen gewoon duidelijkheid over wanneer er nou eens iets gebeurt in hun wijk. Er moet doorgepakt worden in die wijk.

Kelly: Dat is ook mijn indruk. Die duidelijkheid moeten we snel geven.

Biljana: Jij bent ook zelf naar die wijk geweest om te praten. Volgens mij ben je daar ook helemaal niet bang voor.

Kelly: Nee, waarom zou ik? Dat zijn leuke mensen, hoor. Ze wonen daar graag en ze willen het beste voor hun buurt. Bovendien kan ik wel tegen een stootje. Ik ben dan wel een echte Limburgse, maar door mijn jaren in de Randstad heb ik heel wat van die Hollandse directheid overgenomen.

Biljana: Ja, jij bent echt recht voor z’n raap. Dat kunnen we goed gebruiken.