Vanaf half november is Bas Houwen voor een jaar aangenomen als buurtcoördinator bij Klant & Leefbaarheid. Een bijzondere stap voor de (inmiddels) voormalige monteur van Serviceonderhoud.

Van serviceonderhoud naar leefbaarheid, die overstap hoor je niet zo vaak…

'Het is inderdaad heel iets anders. Bij serviceonderhoud heb je altijd een afgebakende opdracht. De kraan lekt. Het toilet loopt door. Je weet precies wat je moet doen, op welk adres en hoeveel tijd het waarschijnlijk in beslag gaat nemen. Als buurtcoördinator moet je veel meer regie nemen over je eigen werkzaamheden.'

Is het zo plotseling gekomen, die ambitie om buurtcoördinator te worden?

'Nee, ik wilde het al heel erg lang. Zo’n tien jaar geleden solliciteerde ik voor het eerst op de functie die toen nog wijkbeheer heette. Toen heb ik het tot de tweede ronde geschopt, maar ben ik het vanwege gebrek aan ervaring niet geworden. In de loop der jaren heb ik vaker mijn belangstelling laten blijken en toen vorig jaar de nieuwe functie van buurtcoördinator in het leven werd geroepen, werd de uitdaging alleen maar groter.'

Toen heb je weer gesolliciteerd.

'Ja, en weer hoorde ik dat Ruud[van den Heuvel] erg onder de indruk was van mijn positieve energie en enthousiasme, maar hij was vooral op zoek naar ervaren mensen. Ik heb toen wel een assessment gekregen, zodat voor Woonpunt en voor mezelf duidelijk werd of ik überhaupt uit het juiste hout gesneden was voor de functie.'

Vond je dat akelig, zo’n assessment?

'Nee, helemaal niet. Ik had nog nooit een assessment gehad, maar ik ben wie ik ben, dus ik hoefde niet bang te zijn voor de uitslag. Het enige dat eruit komt, is een plaatje van wie je bent en waar je kracht ligt.'

En wat kwam eruit bij jou? Wil je dat delen?

'Ja, hoor. Dat ik een mensenmens ben. Dat ik goed kan luisteren. Dat ik mensen hun verhaal laat doen en niet snel mijn eigen conclusies trek. Dat ik inlevingsvermogen heb. De eindconclusie was dat ik geschikt werd bevonden.'

Die kon je alvast in je zak steken. Wat gebeurde er toen?

'Aanvankelijk niet zoveel. We hadden afgesproken dat ik de kans zou krijgen om wat praktijkervaring op te doen, maar dat voornemen ging verloren in de waan van de dag. Toen kwam corona er ook nog overheen. Uiteindelijk heb ik zelf het initiatief genomen voor een gesprek met Ruud en George [Verstraaten] om afspraken te maken. Uiteindelijk heb ik de mogelijkheid gekregen om een aantal dagen stage te lopen bij verschillende buurtcoördinatoren. Ik heb een stuk of zeven meeloopstages gedaan.'

Hoe beviel dat?

'Dat was heel leerzaam. Ik kwam er bijvoorbeeld achter dat de monteurs helemaal niet zo vaak achter de voordeur komen bij mensen die grote psychische problemen hebben. Die bellen namelijk niet als er iets kapot is in huis. Bij die extreme gevallen kom je pas als buurtgenoten zich zorgen beginnen te maken of klachten hebben en die bij de buurtcoördinator neerleggen. We stonden bij iemand aan de deur en ik mocht het gesprek voeren met de bewoner om zodoende het vertrouwen te winnen en binnen te kunnen komen. Dat is uiteindelijk ook gelukt. Van alle meeloopstages heb ik op eigen initiatief verslagen gemaakt, zodat ik aan Ruud kon laten zien wat ik had gezien en geleerd.'

En hoe kwam het zo dat je een aanstelling voor een jaar kreeg bij Klant & Leefbaarheid?

'Er zijn daar twee collega’s al wat langer ziek, dus er was ruimte voor tijdelijke vervanging. Daarom heb ik een aanstelling voor een jaar gekregen. Of ik kan blijven hangt van verschillende dingen af. Of er straks structureel plek voor me is, maar los daarvan is de belangrijkste natuurlijk of het mij bevalt en of het Woonpunt bevalt. Ik heb een terugkeergarantie gekregen bij SO. Dat vind ik echt heel sjiek. George en Ruud hebben daar goede afspraken over gemaakt.'

Heb je ook iets van een opleiding gedaan?

'Ja, een tweedaagse training Leefbaarheid 2.0. Voor de rest vind ik het vooral belangrijk om in de praktijk te leren.'

Vind je het spannend?

'Ja, maar dat is leuk. Ik werkte een dikke tien jaar bij SO. Qua techniek had het werk weinig uitdagingen meer voor me. De meeste voldoening haalde ik uit de omgang met klanten. Ik werd al vaak naar bewoners gestuurd die, laten we zeggen, complexe meldingen hadden. Bijvoorbeeld iemand die een bromtoon hoorde die waarschijnlijk in z’n hoofd zat. Ik vond het altijd wel een uitdaging om het gesprek aan te gaan en het verhaal op voorhand serieus te nemen. Dat kan ik nog beter doen in mijn nieuwe rol. Daarnaast is het sowieso een hele nieuwe manier van werken voor me: ik ga zelf regie nemen over mijn dagelijkse werkzaamheden, ik ga een netwerk opbouwen in de buurt. Dat is echt heel anders dan wat ik gewend ben.'

Heb je een tip voor collega’s die misschien ook met onvervulde ambities rondlopen?

'Ja, neem zelf het initiatief. Het komt niet op een presenteerblaadje. Je moet ervoor knokken en vooral niet bang zijn voor afwijzing. Laat zien wat je waard bent, deel je enthousiasme. Mensen zagen mij wel rondlopen met mijn pomptang, maar ik was vastbesloten om ze te laten zien dat ik ook andere kwaliteiten heb. Het belangrijkste is misschien wel dat ik nog 25 jaar mag werken en die wil ik niet op automatische piloot doorbrengen. Het moet juist spannend blijven.'