Koffiemiddagen aan de Herculeshof als medicijn tegen eenzaamheid
Drie keer per week is het een gezellige boel op de bovenste verdieping van het complex aan de Herculeshof in Maastricht. Ad Musters organiseert er sinds mei dit jaar een koffiemiddag. Geen aan- of afmelden, geen frisdrank, geen poespas. Gewoon samen koffie drinken, veel lachen en soms een traan. En vlieg Henkie.
Eenzaamheid
Het complex telt zo’n 148 woningen en Ad kent bijna iedereen bij de voornaam. “Dit is officieel geen seniorencomplex, maar veel bewoners krijgen hier wel zorg. In het verleden werden er in de grote zaal wel eens activiteiten georganiseerd, maar dat is op een gegeven moment gestopt.” Door corona is iedereen op zijn of haar eigen appartement aangewezen. “Er was veel eenzaamheid achter de voordeur. Sommigen klaagden dat er zo weinig te doen was.”
Als vanzelf
In mei 2022 - corona lijkt grotendeels het land uit - vat Ad de koe bij de horens. “Ik heb het met buurtcoördinator Bas Kok besproken. De ruimte op de bovenste verdieping stond leeg en leende zich perfect voor een koffiemiddag. Woonpunt heeft ons geholpen bij het opstarten en nu loopt het als vanzelf.” Soms zitten ze er met z’n vijven, een andere keer moeten er stoelen bijgehaald worden. “Het is allemaal heel vrijblijvend. Er wordt wat afgekletst onderling, heerlijk!”
“Er was veel eenzaamheid achter de voordeur."
Oogje in het zeil
Soms krijgt het gezelschap bezoek. Ad: “Bas is wel eens langsgekomen en de wijkagent. Goed om elkaar dan even te zien. We lachen dan ook veel samen. En binnenkort komt iemand van het poetsbedrijf langs. Dat is toch belangrijk: dat je de mensen achter een bedrijf dat regelmatig in het gebouw komt, leert kennen.” Ad houdt een oogje in het zeil. “Kijk, ik ben geen huismeester of politie-agent, maar ik let wel op of alles goed gaat in huis. En laatst hoorde ik dat een bewoner in het ziekenhuis ligt. Daar ga ik komende zaterdag even bij op bezoek.”
Vlieg Henkie
De koffiemiddagen leveren menige komische anekdote op. Zoals die van vlieg Henkie. “Een kleinkind was laatst op bezoek bij een van onze bewoners. Tijdens de koffie zoemde er een vlieg rond. Het kind vroeg wie dat was en oma noemde hem Henkie.” De vlieg had echter niet het eeuwige leven en lag op een gegeven moment met de pootjes omhoog. Een van de bewoners legde er een briefje bij met de tekst ‘Vandaag is van ons heen gegaan: Henkie’. “Niet veel later volgde er een rouwkaart”, lacht Ad. “En vervolgens lag er een briefje op tafel met ‘dank voor het medeleven’ en een bord met cake!” Hilariteit alom. Het is duidelijk: de koffiemiddagen van Ad hebben de eenzaamheid in de Herculeshof definitief verdreven.
