Geen carnaval, wel bonte vrolijkheid aan de Quirinaalhof

Dit jaar geen optreden met de Zaate Harmonie Um Te Jenke, geen optocht en geen carnavalsbal in het appartementencomplex aan de Quirinaalhof, Maastricht. Maar bewoonster Martha Rammers heeft wel gezorgd voor een eigen ‘Boonte Störm’ beneden in de hal: de vrolijke carnavalshoedjes en het rood, geel en groen lachen je tegemoet als je binnenkomt. “Ik verveel me niet, hoor!”

Altijd ideeën 

Het is stil in de gezamenlijke ruimte op de begane grond van het appartementencomplex in Daalhof. De wafels liggen nog in de verpakking op tafel. Door de coronamaatregelen kunnen de vaste maandagen met de bewoners niet doorgaan. “We kwamen hier altijd elke week samen. Koffie drinken, een praatje maken, samen knutselen of borduren. We hebben in het verleden van alles georganiseerd. Borrelen met kerst en op nieuwjaarsdag, een rommelmarkt, samen barbecueën. Het fijne is dat de mensen na afloop zo thuis zijn”, lacht Martha. Als lid van de bewonerscommissie is ze al jaren actief. “Ik heb steeds allerlei ideeën. Tja, dat zit nu eenmaal in me.”

Eerste bewoners tussen de velden

Oorspronkelijk komt ze uit Borgharen, maar van jongs af aan wilde ze al ‘naar de stad’. “Leskrijgen van de nonnen zag ik niet zitten, ik wilde naar Maastricht op school.” Zo gezegd, zo gedaan. Na de MAVO leerde ze naaien en gaf ze er enkele jaren zelf les in. Maar ze wilde meer. “Na zo’n 6 jaar voor de klas staan, ben ik voor mezelf begonnen. Ik had een eigen boetiek in Beek. Daarna ben ik bij een kledingzaak in het centrum gaan werken.” 50 jaar geleden schreven Martha en haar man zich in voor een huurwoning. Het complex aan de Quirinaalhof was gloednieuw. “Wij zijn een van de eerste bewoners. Ik had destijds nog nooit van Daalhof gehoord. Er waren rondom allemaal velden. Dat is nu volgebouwd, maar we hebben gelukkig nog genoeg groen in de buurt.” 

Saamhorigheid

Medebewoners ziet ze komen en gaan. “In het begin was er een gevoel van saamhorigheid. De laatste tijd is er wat meer verloop. Dat komt ook door de huizenmarkt en mensen overlijden. Er wonen nu veel jongeren hier. Die blijven maar kort en zijn wat minder betrokken bij de activiteiten hier. Dat is logisch.” Elke woensdag wordt er samen zwerfaval geprikt rondom het gebouw, het oud papier wordt ingezameld en maandelijks aan de straat gezet. “Als er zwerffietsen staan, hangen we er een briefje aan. Staan ze er na een tijd nog steeds, dan gaan ze naar het oud ijzer.” In 2011 was het tijd voor een groot feest ter ere van het 40-jarig bestaan van het complex. “Dat was een gezellige avond!”, herinnert Martha zich. “Er waren hapjes en een drankje. Zelf hadden we koud buffet gemaakt. Je moet initiatief nemen in het leven. Ik ben niet anders gewend.”

Rood, geel en groen

Sinds drie jaar is de Maastrichtse met pensioen. “Ik ben altijd blijven naaien, maar had op een gegeven moment ontzettend veel lappen stof over. Die ben ik nu zo langzamerhand aan het opmaken. En ik heb toch gewoon ‘carnavalspekskes’ gemaakt. Die zijn dan voor volgend jaar. We vieren namelijk altijd een hele week carnaval en dan heb je toch elke dag een nieuw ‘pekske’ nodig.” In de koffieruimte staan de vele creaties van haar hand. Een bonte verzameling van hoeden met boa’s en kleurrijke vrolijkheid. “Je moet er toch wat van maken, he”, lacht ze. “We konden bijvoorbeeld geen confetti kopen, dus toen ben ik van papier vormpjes gaan uitknippen en ponsen. Allemaal in de originele carnavalskleuren: rood, geel en groen.” En tijdens de carnavalsdagen zelf? “Er komt vast iets op de lokale televisie. Wij amuseren ons wel!”