Een lach en een traan in de seniorensoos Breukerhoes
Op de hoek van de Markstraat en de Nieuwstraat in Hoensbroek staat seniorensoos Breukerhoes. Helena en Theo Verweij zijn de zeer toegewijde beheerders. “Hier is plek voor een lach en een traan”, vertelt Theo. “Zorgen voor de mensen, dat zit al van jongs af aan in mijn hart”, vult Helena aan. We gingen een kopje koffie drinken bij de twee.
Samen eten, samen op pad
Vanwege de coronamaatregelen is de soos tijdelijk gesloten. Voor de bewoners van het seniorencomplex een groot gemis. “Mensen komen hier voor een kopje koffie, een praatje. Even samen zijn”, legt Helena uit. “We zijn er niet alleen voor de mensen die hier wonen. Ook eenzame ouderen uit de buurt zijn welkom.” Er werden voor de coronacrisis geregeld activiteiten georganiseerd. Samen knutselen, twee keer per maand Open Tafel waarbij lekker gezamenlijk gegeten werd. “We zijn ook wel eens met de bus naar de schouwburg geweest, naar de kerstmarkt in Oberhausen of een dagje naar Bonn.” Zelf geeft Helena elke vrijdag seniorengym. En de koffie (of een advocaatje) staat altijd klaar, zes dagen in de week.
Klein gebaar, groot effect
Tijdens ons gesprek komt bewoner Alex eventjes binnen. “Ja, ik ging mijn post ophalen en zag licht branden.” Hij drinkt gezellig een kopje koffie mee. “Ik wil nog wat bijdragen voor die spulletjes voor de zieke buurvrouw”, zegt Alex tegen Helena. “Dat hoeft niet, dat doen we van ons koffiepotje.” Ze vertelt over een bewoonster die nu in het ziekenhuis ligt. “Ze had geen toiletspulletjes bij zich en niemand had de sleutel van haar appartement. Dus ik heb snel wat gehaald bij de drogist en naar haar gebracht.” Dat soort attenties worden betaald van het geld van de koffie, bij elkaar gebracht door de vaste bezoekers van de soos. “De bewoners hebben ook allemaal een kaartje gestuurd, die zag ik op haar vensterbank staan. Zo ziet ze toch dat er aan haar gedacht wordt. Een klein gebaar met een groot effect.”
Flauwekul maken hoort bij het leven
Dat is typisch voor de mensen die naar de soos komen. “Je woont hier samen, eigenlijk ben je één grote familie”, stelt Theo. “Het is belangrijk dat mensen elkaar leren kennen, dan kun je rekening met de ander houden. En af en toe helpen wij een beetje.” Iedereen draagt zo zijn steentje bij. Naast Helena en Theo werken er nog vier vrijwilligers in de soos, een bewoner ruimte het oud papier op, een ander houdt de stoep schoon. Leefbaarheid moet je samen doen, is hun motto. Waarom is het stel zo betrokken? “Dat zit nu eenmaal in mijn hart”, reageert Helena. “Dat is mijn roeping.” Ook Theo geniet van zijn vrijwilligerswerk. Hij is het die regelmatig voor de lach zorgt. “Af en toe moet je wat flauwekul maken, dat hoort bij het leven.” Alex gaat na zijn koffie naar boven. Blij dat hij weer even heeft kunnen genieten van het gezelschap in de soos. Helena ruimt ondertussen de koffiekopjes op. Theo: “We zouden nog graag internet in de soos hebben, zodat we ouderen kunnen helpen als ze iets digitaal moeten regelen.” Ideeën genoeg, nu maar hopen dat corona snel achter ons ligt.
