Een eigen plek
“Dit is helemaal mijn plekje”, zegt Jamila Abraik (38). Ze laat trots de woonruimte naast het huis van haar ouders zien. Toen ze in 2019 hoorden dat hun woning in Nazareth gesloopt zou worden, zorgde dat voor veel onrust. “Die woning was aangepast en we wilden graag in deze wijk blijven. Gelukkig konden we in dit nieuwe huis terecht. Ik voel me hier echt fijn!”
Geboren, getogen en betrokken
Op de deur staan krullerige letters ‘Jamila’s home’, aan het raam hangt een poster van de aankomende Kerstmarkt in de wijk. “Dan ben ik de fotograaf”, zegt ze enthousiast. “Ik ben ook een van de beheerders van het Lief & Leed-potje van de wijk. Als iemand iets bijzonders heeft of een steuntje in de rug kan gebruiken, kopen we van dat geld een kaartje of klein presentje.” Jamila is niet alleen betrokken, maar ook geboren en getogen in Nazareth. “We woonden eerst enkele deuren verderop. Toen die huizen gesloopt werden, vond ik dat wel moeilijk. Ik wilde hier graag blijven. Verandering is lastig voor mij, want ik heb structuur nodig.”
"Dit is helemaal mijn plekje."
Hulp
Door zuurstofgebrek bij de geboorte heeft Jamila Cerebrale Parese, een houding- en bewegingsstoornis. Dankzij hulp bij het vroegere Franciscusoord en regelmatig fysiotherapie heeft Jamila een actief leven. “Mijn moeder heeft mij altijd goed geholpen. Totdat ze in 2019 een hartstilstand kreeg. Nu helpen we elkaar.” In huis loopt Jamila op krukken, als ze naar buiten gaat heeft ze een rolstoel of rijkelijk versierde scootmobiel. Hun vorige woning was volledig voor haar aangepast. Toen ze moesten verhuizen waren de WMO-aanpassingen een vereiste om thuis te kunnen blijven wonen.
Wat een jaar
In 2019 gebeurde er veel in haar leven. Haar moeder kreeg een hartstilstand en er lag een brief op de deurmat dat hun woning gesloopt zou worden. “Dat was niet leuk natuurlijk. Terwijl mijn moeder nog in het ziekenhuis lag, heb ik contact opgenomen met de Bewoners Overleg Commissie.” Jamila en haar ouders kregen de mogelijkheid om naar twee aparte levensloopbestendige woningen te verhuizen, maar dat werkt niet. “Dan moet ik een heel huis zelf onderhouden. Dus toen we de mogelijkheid kregen voor deze woning met aangepaste aanbouw, was ik ontzettend blij. Het is wellicht iets kleiner dan hoe we eerst woonden, maar dat geeft niet.”
Aangepast
De kamer van Jamila grenst aan het huis van haar ouders, maar is toch helemaal haar eigen plekje. “Binnen mijn Marokkaanse cultuur wordt vooral gedacht vanuit ‘wij’, maar nu woon ik echt op mezelf.” Ze lacht en geeft zichzelf een applausje. “De badkamer is lekker ruim, zodat we genoeg plek hebben als mijn moeder mij helpt. Ik kan hier heerlijk op de bank zitten en zelf bepalen wat ik kijk op televisie.” Ondanks de pittige tijd en de verhuizing, zit Jamila weer heerlijk op haar plek. Haar eigen plek.
Verder lezen?
