Een vrolijke bewoner in een vrolijke straat
Als je de Van Den Berghstraat in loopt, valt het meteen op. De fleurige bloemen, de bankjes, gezellige zitjes. Ook bij Bep Franssen. 'Toen ik hier 36 jaar geleden kwam wonen, was het kaal. Zodra er bomen in de straat werden geplant, ben ik begonnen met één bloempot. Later werden dat er steeds meer.' De buren volgden en jaren later is de ‘straat van Bep’ misschien wel de vrolijkste van Sint Maartenspoort.
‘Dat kan wel naar Bep’
Niet alleen voor de woning van Bep staan plantjes. Ook binnen en in haar tuin is veel groen te vinden. 'De hortensia’s komen uit de tuin, die heb ik gedroogd. Misschien komt het omdat ik nooit weelde heb gekend. Ik mag niet mopperen over mijn jeugd, maar ik maak graag dingen zelf. Deze plank heb ik samen met mijn hulp ergens tweedehands gekocht. Die boomstammetjes heeft zij zelf nog uit het bos gehaald. Wat hebben we gelachen! En ik krijg vaak spullen van mensen. Mijn nichtje stopte met haar antiekzaak. “Dat kan wel naar Bep”, klinkt het dan. En vervolgens zeggen mijn kinderen ‘mam, je moet eens wat opruimen', lacht ze. 'Met deze vazen ben ik nog naar Tussen kunst en kitch geweest. Ze zijn toch €100,- per stuk waard!'
Het blauwe bankje
Het blauwe bankje voor haar huis is een krijgertje dat voor de deur werd afgezet. 'Ik ben er op gaan zitten en mensen maakten spontaan een praatje met me. Dus toen heb ik ‘m maar laten staan.' Er volgden meer zitjes bij de voordeuren. Haar achtertuin kreeg de laatste tijd wat minder aandacht dan normaal, vanwege Beps gezondheid. 'Door de warmte is veel verdord. En kijk, hier zitten mijn twee logés.' Tussen de plantjes schuifelen twee grote schildpadden. 'Ze zijn van mijn zoon, hij is zijn huis aan het verbouwen. En dus zitten ze tijdelijk bij mij.'
'Dat heb ik van Henny Huisman gekregen'
Mensen samen
Bep bekommert zich altijd om mensen. Komen er nieuwe buurtbewoners? Bep gooit een welkomstbriefje in de brievenbus. 'Niet meteen, hoor. Ik wacht even tot ze klaar zijn. Dan vertel ik ze waar ze terecht kunnen met vragen en wanneer het buurtplatform vergadert.' Een herdenking van 75 jaar bevrijding? Bep verzamelt glazen potjes om theelichtjes in te zetten voor op het Sterreplein. 'Mijn kleindochter werkt bij een bloemist, zij zorgt voor een mooie krans.' Samen breien, een kerstmarkt. De Maastrichtse brengt mensen samen. Ze zat in het buurtnetwerk, was lid van de Katholieke Bond van Ouderen. Als ze vertelt dat die laatste is opgeheven, krijgt ze tranen in haar ogen. 'Dat vind ik zo jammer. We kregen steeds minder leden en moesten uit onze locatie vanwege de kosten.'
De wc van Henny Huisman
Terug naar de tuin van Bep. Achterin staat een heel schattig huisje. Groen geverfd, rode kozijnen, onderlangs een stenen randje. Het lijkt wel een sprookje. 'Dat heb ik van Henny Huisman gekregen', legt ze uit. 'Het is begonnen met mijn kleine toilet. Vrienden en familie klaagden altijd dat het zo krap was. Dus ik schreef een brief naar Henny. Weken later stond hij ineens voor de deur. Ik moest met hem naar buiten komen. Daar kwam een enorme kraan de straat in, met daaraan dat huisje!' Bep wist niet wat ze zag. Het gebouwtje werd achterin haar tuin getakeld. Erin stond een wc-pot, er hing een gigantische wc-rol, tegeltjes aan de muur. 'Het was net een salon. En het mooiste komt nog: uit mijn eigen kleine toilet stapte ineens mijn tweelingzus uit Amerika! Ze is daarna nog twee weken gebleven, dat was geweldig.' Inmiddels is de toiletpot verhuisd naar een familielid, in het huisje staat speelgoed van de kleinkinderen en achterkleinkinderen, maar de herinneringen blijven voor altijd.
