Wonen in Itteren: tijdens elke wandeling een gezellig praatje
‘De buurt betekent alles voor mij’, zegt Maria Beenkens (69). Ze woont haar hele leven al in Itteren, de wijk van Maastricht die eigenlijk altijd een dorp is gebleven. Met dorpse gewoontes en dorpse hartelijkheid. ‘Het is misschien een beetje ouderwets, maar hier kijken de mensen echt naar elkaar om.’
Kaartjes
Afgelopen zomer moest het bed van Maria naar de woonkamer verplaatst worden. Ze was ziek en na een spannende tijd in het ziekenhuis kon ze thuis herstellen van haar operatie. Tegelijkertijd werd haar woning gerenoveerd. Nieuwe kozijnen, betere isolatie en zonnepanelen op het dak. ‘Dat was wel even behelpen, met al dat stof of me heen.’ Maria werd overstelpt door lieve kaartjes en bloemen van buurtgenoten. ‘Dat doe ik zelf ook altijd. Als iemand zich niet lekker voelt of een echtpaar 40 jaar getrouwd is. Dan stuur ik nog een kaartje.’
Koken voor velen
Ze is geboren en getogen in Itteren. Acht jaar geleden verhuisde ze vanuit het huis dat ze in 1970 samen met haar man bouwde naar een huurwoning van Woonpunt aan de overkant. ‘Ik heb veel contact met de buren. Drie van mijn vijf broers en zussen wonen ook in Itteren. Met mijn broer ga ik wekelijks samen boodschappen doen. Hij heeft geen auto en ik wel, dus dan help je elkaar.’ Met haar jongste zus heeft ze een hele hechte band. ‘Ze is tien jaar jonger en toen mijn man en ik trouwden lag zij tussen ons in tijdens de huwelijksnacht’, lacht Maria. De twee gingen met elkaar op vakantie, winkelen en koken nog geregeld samen. ‘Ik ben gewend om voor een groot gezin te koken, dus er is altijd wel wat over. Dat geef ik dan aan de buurvrouw of mensen die het nodig hebben.’
Even een praatje maken
Voor corona het grotendeels stillegde had Maria een druk sociaal leven. Aanschuiven bij buurtcentrum Aw Sjaol, bloemschikken met de damesvereniging en handwerken in ontmoetingscentrum De Ketel in Meerssen. ‘En we hadden elke week een kaartmiddag met een groepje, heel gezellig.’ Als haar gezondheid het toe laat gaat Maria graag weer wandelen. Lekker uitwaaien langs de Maas en elke dag even naar het kerkhof, naar het graf van haar man. Of naar de Lourdesgrot, even een kaarsje opsteken. ‘Onderweg ontmoet ik altijd wel bekenden en maken we even een praatje.’
